Αγαπητό Fimotro,
Μέρα με βαρύ συμβολισμό για τον τόπο μας η σημερινή. Μια μέρα που γράφτηκε με βαριά μαύρα γράμματα στην νεώτερη ελληνική ιστορία αφήνοντας πληγές που ακόμα δεν έχουν κλείσει και που ίσως δε θα κλείσουν ποτέ. Και σκέφτομαι αυτό...
που ολοένα και περισσότερο ακούγεται σε συζητήσεις, σε παρέες ανθρώπων που έζησαν την περίοδο της Χούντας και επιχειρηματολογούν λέγοντας ότι ήταν μια περίοδος χωρίς χρέη, χωρίς ελλείμματα, χωρίς εγκληματικότητα, μια περίοδος που η Ελλάδα ευημερούσε και προσπαθώ να καταλάβω μάταια πως γίνεται όλα αυτά να ισοφαρίζουν, όλα όσα στερεί από ένα πολίτη ένα δικτατορικό καθεστώς. Όλα όσα συνοψίζονται σε μια μαγική λέξη : ελευθερία. Μια λέξη που απεικονίζει λεκτικά μια έννοια αδιαπραγμάτευτη και απολύτως μη ανταλλάξιμη.
Και αν παρ' όλα αυτά, το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγήσει το παρόν πολιτικό σύστημα, αργά αλλά σταθερά τον τόπο, από την μεταπολίτευση και μετά, αρκεί για να κάνει συνανθρώπους μας να υποστηρίζουν ότι μια δικτατορία είναι προτιμότερη από την αθλιότητα που ζούμε τώρα, τότε σίγουρα κάτι κάνουμε λάθος. Και αν αναλογιστούμε, σήμερα ειδικά, τις πιθανές συνέπειες, αλλά και την τραγικότητα μιας τέτοιας άποψης, ιδιαίτερα παραμονές εκλογών, δε θα πρέπει να είμαστε και ιδιαίτερα ικανοποιημένοι, ως δημοκρατικό κράτος, για τη διαδρομή μας μέχρι εδώ.
